Foto’s van Zeeland. De Vlissingse boulevard en de grensovergang Sint Anna ter Muiden. Klopt dat? Hoe werkt het geheugen? De gestalte van de Belgische douanier meen ik te herkennen. Of beeld ik me het in? Mijn blote benen plakken aan de leren bekleding van de Borgward of Fiat. Toen op weg naar de Avenue Lippens in Knokke. Naar vishandel Depaepe om 2 ons krabsalade. Of al op de terugweg.
Interesseren oude foto’s me? Hoe komt dat? Zeker omdat ze op internet beschikbaar zijn en ik voor het grasduinen in beeldbanken verantwoording zoek? Klinkt dat vergezocht? Ben ik een schatgraver die eerst zelf de schat verstopt? Da’s kinderspel om terug te vinden.
Wat valt er zoal te zien op die oude foto’s? Onthullen ze iets wat verloren is? Dat doen foto’s in de regel. Maar ik heb toch niets verloren, behalve de verloren tijd? Hoe dan ook, nostalgie is beslist een reis die meer vragen stelt dan beantwoordt. Bloggers krijgen er geen genoeg van.
Waarom rijden auto’s naar rechts? Da’s een duistere zaak. Rukt beschaving vanuit het Westen op? Door politieke onrust dringt het heden zich telkens opnieuw op. Geen moment rust is ons gegund. Grenzen gaan open en dicht. Geschiedenis herhaalt zich. Op de Schelde wachten schepen op opkomend water voor Antwerpen. Er is niks veranderd. Het verleden moet levenslang in de wacht gesleept worden. Altijd.
Foto 1: Boulevard en rede van Vlissingen, na 1955
Foto 2: TP-61-13 Pontiac Star Chief Hardtop Coupe, Sint Anna ter Muiden, circa 1958
George Knight Kort 
gisteren was ik
daar, met een verleden van
niet meer dan 5 jaar
waar ik de hele
boulevard afliep als lunch
en als ik niet sliep
op ieder bankje
heb ik gerust, mijn kop ge-
sust dat’k het red
nostalgie bestaat
uit scherven geluk en diep
verdriet dat jou ziet
gelijmd sentiment
om de haat te verwerken
tegen ied’re stad
die een stukje van
mijn leven in bezit heeft
dat ik er niet had
het is mijn woonplaats
tot ik het huis opgeknapt
verkoop of verhuur