Jeannette MacDonald zit als gravin Helena Mara in een Franse trein en barst in zingen uit. Het is 1930, de geluidsfilm gloednieuw, titel Monte Carlo en regisseur Ernst Lubitsch. Bekend van zijn touch. Richard A. Whiting en W. Franke Harling schrijven de muziek en Leo Robin de tekst. Op het land wordt vrolijk gewerkt. De crisis verdwijnt achter de horizon.
Beyond the blue horizon
Waits a beautiful day
Goodbye to things that bore me
Joy is waiting for me
I see a new horizon
My life has only begun
Beyond the blue horizon
Lies a rising sun
Iets voor gokkers en liefde. Het lijflied van Jeanette MacDonald (1903-1965). Tijdens de strijd met de Japanners verandert ze rising sun door shining sun. Waarom zou ze de vijand van Amerika symboliseren? Midden jaren ’40 geeft organist Artie Dunn van The Three Suns er weer een andere draai aan: morning sun. Horizon blijft horizon. Stel je voor.
Foto: Jeanette MacDonald en Jack Buchanan in Monte Carlo, 1930
Pingback: Star Trek: The Original Series (1966-69) « George Knight Kort
Pingback: Beyond The Blue Horizon met George Knight | George Knight
Pingback: Hopelijk is het ezelachtige lachen in de media ons straks vergaan | George Knight