Vittorio de Sica (1901-1974) zingt Parlami d’amore Mariù van componist Cesare Andrea Bixio en tekstdichter Ennio Neri. Het liefdeslied voor Mariù klinkt op een pianolo in een taveerne aan het Comomeer in Gli uomini che mascalzoni (1932) van Mario Camerini. Mannen zijn schurken zegt de titel. De komedie in documentaire stijl gefilmd in Milaan en omgeving wordt soms als de eerste neorealistische film opgevat.
In 1932 is de geluidsfilm nieuw. Het lied is het Leitmotiv in de film en wordt een internationale hit. Engelse (Lily Pons) en Zweedse (Zarah Leander) versies verschijnen.
Het Franse Le chaland qui passe van tekstdichter André de Badet is een bewerking die tekst en Napolitaanse stijl omgooit. Lys Gauty zingt het in 1933. Onderwerp is het binnenschip. Jean Vigo is zo onder de indruk dat hij zijn meesterwerk L’Atalante doopt. Die film is weer een voorbeeld die leidt tot navolging, onder meer in Young Adam uit 2003.
Mariù wordt nog steeds aanbeden. In allerlei bewerkingen. De Milanese jazzpianist Stefano Bollani brengt een ode aan zijn jeugd en aan De Sica, Camerini en Bixio.
Parlami d’amore, Mariù!
Tutta la mia vita sei tu!
Gli occhi tuoi belli brillano
Come due stelle scintillano!
Dimmi che illusione non è,
Dimmi che sei tutta per me!
Qui sul tuo cuor non soffro più:
Parlami d’amore, Mariù.
George Knight Kort 
Heerlijk filmfragment rond deze prachtige melodie.
Mijn favoriete uitvoering is die van Tino Rossi,
Ja dat mag best een keer,hulde aan die Italiaanse componisten.
En ook niet te vergeten de Italiaanse filmmakers van na de oorlog.
Parlami d’amore, Mariù! gezongen door Luciano Pavarotti,
dat vind ik de mooiste uitvoering.
En als film”de zoon van niemand”,ik meen zelfs met muziek van Bixio(mama).
Maar of dat de zelfde Bixio is?
@Wilm
Tja, Tino Rossi. Italiaans en Frans.
@Roberto
De uitvoering van Vittorio de Sica is terloops en in mijn ogen daarom zo goed. Anders dan alle Pavarotti’s en Helmut Lotti’s die iets simpels ingewikkeld maken.
Cesare A. Bixio is verantwoordelijk voor de muziek van I figli di nessuno (1952) van Raffaello Matarazzo. Dus inderdaad dezelfde Bixio.
http://www.imdb.com/title/tt0043532/
Pingback: Parlami d’amore Mariù (1932) | George Knight