Lou Snader maakt in 1951 en 1952 zijn Telescriptions. Filmpjes van 3 minuten die direct worden opgenomen. Na You’re Mine You! zingt Sarah Vaughan (1923-1990) The Nearness of You van Hoagy Carmichael met tekst van Ned Jones. Op het dak. Een vast nummer op haar repertoire:
Why do I just wither and forget all resistance
When you and your magic pass by
My hearts in a dither dear
When you’re at a distance
But when you are near, oh my
Its not the pale moon that excites me
That thrills and delights me,
Oh no
Its just the nearness of you
Het later bijgekleurde You’re Not The Kind van Will Hudson met tekst van Irving Mills neemt Sarah Vaughan ook op in de fameuze Mercury-sessie met Clifford Brown in 1954. Het vormt de schatkamer van de jazz.
The Divine One scoorde hits als Broken Hearted Melody. Toch had ze minder faam dan Billie Holiday of Ella Fitzgerald. Groot bereik, vibrato en soepele stem voor de bebop maakten haar de betere zangeres.
These Things I Offer You van Morty Nevins, Bennie Benjamin en George Weiss bieden Sassy in 1951 een andere jurk en oorbellen in hetzelfde decor. Perdido van Ellingtonian Juan Tuzol is de laatste Telescription van deze sessie.
Pingback: The Pied Pipers en Frank Sinatra dromen (1941-51) « George Knight Kort
Pingback: Route 66: Bobby Troup (1964) « George Knight Kort
Pingback: The Pied Pipers en Frank Sinatra dromen (1941-51) | George Knight Kort
Pingback: Sarah Vaughan on Telescriptions: 1951 | George Knight