19 april 1964. Twee weken na het Town Hall Concert en een maand na het Concert op Cornell. Mingus toert door Europa en doet het Luikse le Palais des Congrès aan voor een televisie uitzending. Tussen Parijs en Marseille. Precies twee maanden voordat Eric Dolphy in een Berlijns ziekenhuis aan diabetes sterft. Men vermoedt een drugsverslaving.
De groep bestaat uit Charles Mingus (b), Eric Dolphy (as, fl, bcl), Clifford Jordan (ts), Jaki Byard (p) en Danny Richmond (dr). Trompettist Johnny Coles is twee dagen daarvoor wegens een maagperforatie in een Parijs’ ziekenhuis opgenomen. Een muzikantenleven vraagt slachtoffers.
Eric Dolphy (1928-1964) past in een overgangstijd. Hij verbindt bebop met avant-garde, Edgard Varèse met Olivier Messiaen. Zijn fluit en basklarinet hypnotiseren op Meditations (on Integration). Mingus schreef het nadat Dolphy hem een artikel over gevangenissen liet zien. Een soort Guantanamo Bay 40 jaar eerder. Maar muziek is muziek, los van de sociale context. Zoals Dolphy zei: When you hear music, after it’s over, it’s gone, in the air. You can never capture it again. So long.
George Knight Kort 